از دیدگاه فروید دین روان آزردگی جهانی نوع انسان است و تجلیات دینی را صرفاً باید نمونه ای از علایم روان رنجوری در افراد بازشناخت. او مسئله ایمان به خدا را، تثبیتی از یک آرزوی حفاظت و حمایت توسط وجودی پدرگونه می داند (ایده خدای قادر مطلق را به عنوان تجلیل جمعی از انگاره پدر فردی تفسیر می کند).