در نظام سرمایه داری فعلی، که اکنون بر بیش از نیمی از کره زمین حاکم است، توسعه، چیزی جز تحولات سازنده در شیوههای تولید نیست و برای اندازه گیری رشد و توسعه جوامع، باید به دنبال شاخصهای اندازه گیریِ میزانِ تولید جامعه بود؛ و برای شکوفایی اقتصاد، رشد مصرف، همگام با افزایش تولید توصیه میگردد. در حالی که، از نظر اسلام، رشد اقتصادی و رفاه اجتماعی، ابزاری برای رشد و تعالی اخلاق و کمالات انسانی و آزادی از تعلّقات نفسانی می باشد؛ در تفکّر اسلامی، انگیزه سود طلبی و حداکثر نمودن مطلوبیّت ها و لذایذ مادّی نمیتواند هدف اصلی و نهایی تلاش و کوشش انسان قلمداد گردد؛ بلکه اسلام با پذیرش کسب سود و لذّتهای مادّی از راه های مشروع، انسان را محور توسعه، و رشد و تعالی مادّی و معنوی را هدف آن قرار میدهد؛